اندر حکایت خر

خر جانوری است که نامش بدون شرح یکبار در اوستا آمده است.
طول عمر خر بین ۱۵ تا ۴۰ سال است.
خر در قران یکبار برای زنده شدن پس از مرگ و یکبار برای
ان انکر الصوات صوت الحمیر به کار رفته است،
در پژوهش های دانشمندان، باهوش ترین حیوان خانگی است. حتی از سگ و گربه خیلی باهوش تر است.
داستان شگال خرسوار در مرزبان نامه هم آمده است.
بر خلاف باور رایج، خر، خر نیست، باهوش است

هیچ گاه یک اشتباه را دو بار تکرار نمی کند

هیچ گاه پایش دو بار توی یک چاله نمی رود

تنها یک بار که از خانه صاحبش رفت بیرون و برگشت، راه را یاد می گیرد

به قول یکی از اساتید، گاو از خر خرتر است چون گاو نان را با سفره پلاستیکی اش می خورد و می میرد ولی خر نمی خورد

تنها مشکلی که خر دارد، اگر فرستادی اش بالای بام دیگر پایین نمی آید تا خود و اهل خانه را هلاک نکند
این نکته مهمی است….
البته این مشکل خر نیست مشکل آن خر یا خرانی است که خر را بالا نشانده اند

در شعر نیز کاربرد زیادی داشته است

بهترین کاربرد اجتماعی آن در شعر نسیم شمال
لال شوم کور شوم کر شوم
لیک محال است که من خر شوم

و در شعر منسوب به خیام
خر باش که این جماعت از فرط خری
هر کو نه خر است کافرش پندارند

(  این فرمایش حکیم خیام این روزها کاربرد بسیار یافته  )  

و در شعر بهار
تا خرند این قوم ، رندان خر سواری می کنند
وین خران در زیر ایشان آه و زاری می کنند

لکن رندان مذکور مردم را به دو گروه خر تقسیم می کنند
مقلدانی که سواری خوب می دهند گویند پالانشان راست است
و هوشمندانی را که سواری نمی دهند می گویند پالانشان کج است.

این بود اندر حکایت خر

0

0