از ریشه بریدم غم دل را ولی از نو
هجران تو رویانده در این باغ، نهالی
یک عمر کنار تو به یک لحظه گذشت و
بی بودن تو ثانیه اندازه سالی
بر آن شده ام پر بکشم تا شب چشمت
اما چه کنم با قفس و بی پر و بالی
هر دفعه که آیینه به من گفت ننالم
رو کرده به آیینه و گفتم: چه ملالی؟
یک مرتبه خنجر بخور از عشق ببینم
آیا شود از سوزش این زخم ننالی؟
در سیطره عشق عجب نیست که باشند
صد شیر قوی پنجه گرفتار غزالی
تو رفته ای از شهر غزل ها و از آن روز
من مانده ام و بغض غزل، جای تو خالی

0

-1